Skutki uboczne mogą utrzymywać się przez około 1 do 2 miesięcy po zakończeniu radioterapii. Niektóre osoby po zakończeniu radioterapii muszą przyjmować leki, które służą leczeniu zmian w oddawaniu moczu. Ważne jest, aby poinformować personel o wystąpieniu skutków ubocznych i ich rozwoju. Zdrowie seksualne i reprodukcyjne Niestety, w przypadku raka prostaty jedynym sposobem na potwierdzenie istnienia choroby jest biopsja! Jedynie w przypadku skrajnym, kiedy PSA wynosi co kilkaset ng/ml biopsja ma charakter formalny. W przypadku Twojego Taty tak nie jest. Badanie MRI nie daje 100% pewności, iż zmiany mają charakter złośliwy. Przed operacją prostaty jest kilka rzeczy, które musisz zrobić, aby się przygotować. W zależności od rodzaju operacji prostaty, którą przeprowadzasz, możesz zostać poinstruowany, aby dostosować niektóre leki i/lub jedzenie i picie na noc przed zabiegiem. Możesz również potrzebować specjalnego przygotowania, w tym procesu opróżniania jelit na dzień przed operacją. Jeśli po Wzrost PSA po operacji raka gruczołu krokowego to tzw. wznowa biochemiczna. W zależności od tempa przyrostu PSA w surowicy podejmowana jest decyzja o konieczności leczenia uzupełniającego lub ratującego. Należy pamiętać że nie w każdym przypadku wzrost PSA wiąże się z pogorszeniem rokowań. Miałem operację prostaty w kwietniu 2011 r. i wszystko poszło bardzo dobrze. Na początku po operacji musiałem stosować cewnik. Trochę było z tym bałaganu, więc gdy został wyjęty, spotkałem się z urologiem, aby porozmawiać, jak najszybciej mogę wrócić do normalnego życia. W zaawansowanym raku prostaty mogą wystąpić takie objawy jak: częstomocz z odczuciem zalegania po mikcji (oddawanie moczu), dysfunkcyjne mikcje (cienki strumień, strumień przerywany, mikcja z wysiłkiem), ból lub pieczenie podczas mikcji, mocz lub sperma podbarwiona krwią, bóle o typie rwy kulszowej lub kości (w stadium przerzutowym). Bo zakłada, że nowotwór jest na tyle zaawansowany, że po ewentualnej operacji pacjent i tak miałby radioterapię uzupełniającą. Skutek jeden, skutki uboczne podwójne. Wysokość PSA informuje, "ile" jest nowotworu w organizmie, wynik dwucyfrowy to sporo. Ale po kilku, kilkunastu tygodniach, wszystko się wyjaśnia. 3. W ciągu kilku miesięcy po operacji PSA może ciągle spadać, może delikatnie fluktuować, ważne, by nie było stałego wzrostu. Powodem tego mogą być pozostałości zdrowej tkanki prostaty, np. na oszczędzonych pęczkach nerwowo-naczyniowych. to bylo 36 naswietlan trwalo od maja do ok. końca czerwca, tata mial raka prostaty 2 lata temu, teraz wzroslo mu PSA i przepisali mu lampy, ale juz przed lamppami po jakichs tam tabletkach to PSA Poprzez minimalną inwazyjność operacji i krótszy okres rekonwalescencji skraca się także pobyt pacjenta w szpitalu. Mężczyźni po operacji prostaty mogą po około 7-10 dniach wrócić do codziennych czynności. Operacja z wykorzystaniem robota Vinci pozostawia po sobie również niewielkie blizny, wielkości około 1 cm. 45pJ8K. Witam, Miałem operację prostaty. Laser okazał się idealnym wyjściem. Wcześniej nie mogłem normalnie funkcjonować. Bolało mnie wtedy, gdy tylko chciałem oddać mocz. Poddałem się operacji w prywatnej klinice. Dziś tego nie żałuję. Po laseroterapii, wskutek odparowania części tkanki gruczolaka poprawa w oddawaniu moczu jest prawie natychmiastowa. Krwawienie gruczołu krokowego po laseroterapii zdarza się rzadko. W miejscu poddanym działaniu lasera może przez pewien czas być odczuwany wykonywany w znieczuleniu (zastrzyk w okolicę kręgosłupa lędźwiowego znoszący ból od pasa w dół) jest niemal całkowicie bezkrwawy, nie daje groźnych powikłań i jest znakomicie tolerowany przez chorych. Pobyt w szpitalu trwa 24 godziny, po czym pacjent może wracać do domu, nawet oddalonego o setki kilometrów. Z każdym rokiem medycyna posuwa się o kolejny krok do przodu. Mamy coraz bardziej wyspecjalizowane leczenie farmakologiczne oraz coraz mniej inwazyjne metody zabiegowe. Wiąże się to z coraz mniejszą liczbą działań niepożądanych oraz wystąpienia ryzyka powikłań. Mimo to nie udało się do tej pory całkowicie wyeliminować ryzyka wystąpienia powikłań działań leczniczych, jak ma to miejsce w przypadku operacji prostaty, co może wynikać z budowy anatomicznej człowieka i delikatności struktur. spis treści 1. Operacje prostaty 2. Przezcewkowa elektroresekcja prostaty (TURP) 3. Możliwe powikłania po operacji prostaty 1. Operacje prostaty Aby zrozumieć, dlaczego operacje prostaty są obarczone konkretnymi powikłaniami, trzeba przypomnieć sobie budowę anatomiczną okolicy, w której się znajduje. Gruczoł krokowy położony jest w miednicy mniejszej, bezpośrednio pod pęcherzem moczowym, otaczając początkowy, tzw. sterczowy, odcinek cewki moczowej, czyli przewód wyprowadzający mocz z pęcherza na zewnątrz. Do sterczowego odcinka cewki moczowej uchodzą także pęcherzyki nasienne i nasieniowody. W pobliżu prostaty przebiegają także istotne nerwy, odpowiadające za uzyskanie i utrzymanie erekcji penisa oraz odczuwanie przyjemności seksualnej. Należy wspomnieć także, że tylna część stercza przylega bezpośrednio do odbytnicy. Czytając powyższy akapit można sobie już trochę uświadomić jakie struktury mogą zostać uszkodzone w trakcie. Zakres powikłań mogących pojawić się w wyniku operacji na prostacie jest podobny, niezależnie od typu procedury zabiegowej. Jednak istotne są różnice w częstości występowania tych powikłań – im bardziej bezpieczna metoda, tym szanse na wystąpienie konkretnych powikłań są minimalne. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?" 2. Przezcewkowa elektroresekcja prostaty (TURP) Analizując cztery procedury operacyjne możemy uznać, że najbezpieczniejszą obecnie stosowaną jest przezcewkowa elektroresekcja prostaty (TURP). Operacje prostaty wykonywane za pomocą lasera (mikrochirurgia laserowa) są prawdopodobnie równie, a być może i bardziej bezpieczne od TURP – jednak wymaga to jeszcze udowodnienia w badaniach klinicznych, które obecnie toczą się w wielu ośrodkach. W następnej kolejności jest adenomektomia wykonana metodą laparoskopową, a następnie adenomektomia wykonana metodą otwartą. Największą częstość występowania powikłań odnotowuje się w wyniku adenomektomii radykalnej. 3. Możliwe powikłania po operacji prostaty ejakulacja wsteczna, czyli cofanie się nasienia podczas wytrysku do pęcherza moczowego w wyniku uszkodzenia zwieracza wewnętrznego cewki moczowej. Często nie jest postrzegana jako powikłanie, ale jako następstwo operacji prawie nie do uniknięcia. Ejakulacja wsteczna wiąże się ze znacznym upośledzeniem płodności mężczyzny, wysiłkowe nietrzymanie moczu, czyli popuszczanie moczu przy wzmożonym napięciu mięśni brzucha np. podczas kaszlu, śmiechu, itp. Przyczyną jest również uszkodzenie zwieracza wewnętrznego cewki moczowej. Jednak w tym przypadku tylko u nieznacznego procenta mężczyzn dolegliwości te utrzymują się dłużej niż trzy miesiące po operacji, przejściowe lub długotrwałe zaburzenia wzwodu, najczęściej w wyniku uszkodzenia nn. erigentes. Najczęściej oznacza to powolne dochodzenie do pełnej sprawności seksualnej, rzadko całkowitą niemoc seksualną. Okres poprawiania się funkcji seksualnych może trwać nawet do 2 lat, zwężenie cewki moczowej lub szyi pęcherza moczowego, w wyniku powstania zrostów lub blizn. Dotyczy głównie zabiegu elektroresekcji. Oznacza najczęściej konieczność dłuższego utrzymania cewnika w drogach moczowych, czasem operacyjnego rozszerzenia, krwawienie pooperacyjne z loży po gruczolaku po zabiegu, zakażenie układu moczowego, śródoperacyjne uszkodzenie odbytnicy, inne powikłania, związane z ogólnym ryzykiem operacyjnym lub znieczuleniem, np.: zator tętnicy płucnej, zakrzepica żył kończyn, uczulenie na leki znieczulające. Ryzyko wystąpienia powikłań po operacjach prostaty koreluje z wielkością zabiegu, dlatego lekarze wybierają zawsze najmniej inwazyjną metodę, jaka jest możliwa do zastosowania u konkretnego pacjenta. A to zaś wynika bezpośrednio z ciężkości choroby tego pacjenta. Duży gruczolak nie może zostać zoperowany endoskopowo, a z kolei rak gruczołu krokowego musi być poddany operacji radykalnej. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Marcin Buczek Lekarz w Szpitalu Klinicznym im. Dzieciątka Jezus w Warszawie. Nowotwór gruczołu krokowego atakuje zwykle mężczyzn po pięćdziesiątce. Jeżeli zgłoszą się do lekarza wcześnie, można zastosować łagodną terapię. Gdy zaniedbają zdrowie, czeka ich usunięcie prostaty, które prawie zawsze grozi powikłaniami. Operacja prostaty zwykle skutkuje powikłaniami - impotencją i nietrzymaniem moczu. Spis treściImpotencja po operacji prostatyZobacz jakie są objawy raka prostaty [WIDEO]Nietrzymanie moczu - powikłanie po usunięciu prostatyPowikłania po operacji prostaty mijają sameMetody leczenia powikłań po operacji prostatyUwaga! Rak prostaty może powrócić Rak prostaty może być leczony różnymi metodami - stosuje się kilka metod: radioterapię, brachyterapię, czyli naświetlania wewnętrzne, hormonoterapię oraz klasyczny zabieg operacyjny. Każda z nich niesie ze sobą określone powikłania. Najbardziej nasilone - po chirurgicznym usunięciu gruczołu krokowego. Zwykle jest to stałe lub czasowe nietrzymanie moczu oraz impotencja. Po innych rodzajach terapii takie kłopoty także się zdarzają, ale z czasem ustępują, a z tymi, które pozostają, można sobie radzić. Wiele zależy od przestrzegania zaleceń lekarskich i psychicznego nastawienia pacjenta. Impotencja po operacji prostaty Zwykle ubocznym skutkiem usunięcia gruczołu krokowego (stercza) jest uszkodzenie nerwów, które przebiegają po obu jego stronach. Ponieważ są to nerwy odpowiedzialne za powstanie i utrzymanie wzwodu, pacjent po takiej operacji ma kłopoty z potencją. W ostatnich latach została wprawdzie opracowana technika umożliwiająca zachowanie tych nerwów, ale coraz więcej urologów twierdzi, że jej stosowanie nie jest bezpieczne dla chorego. Okazuje się bowiem, że nawet najbardziej doświadczony chirurg może pozostawić znaczną część komórek nowotworowych w organizmie. Lekarze, których pacjenci obarczają winą za pooperacyjną impotencję, bronią się. Twierdzą, że kłopoty z erekcją ma 50 proc. mężczyzn po 45. roku życia, niezależnie od tego, czy chorują na prostatę czy nie. Często jest to skutek wysokiego poziomu cholesterolu, powszechnie występującego nadciśnienia tętniczego, także udarów i choroby Parkinsona. Jeżeli podczas leczenia zastosowano tylko radioterapię, zaburzenia erekcji dotyczą ok. 67 proc. mężczyzn. Zwykle ustępują w pierwszym roku po zakończeniu naświetlań. Podobnie dzieje się po brachyterapii oraz leczeniu hormonalnym. Ta ostatnia metoda powoduje jednak całkowitą utratę libido, czyli popędu seksualnego. Specjaliści twierdzą, że jest to związane ze znacznym obniżeniem stężenia testosteronu. Zobacz jakie są objawy raka prostaty [WIDEO] Rak prostaty: jakie daje objawy? Jak radzić sobie z zaburzeniami erekcji po leczeniu raka prostaty Zaburzenia erekcji występujące po leczeniu raka prostaty można zlikwidować tymi samymi metodami, które stosuje się przy impotencji powstałej z innych przyczyn. Leki doustne. Największe zadowolenie osiągają panowie stosujący Viagrę, Levitrę oraz Cialis. Aby jednak pigułka okazała się skuteczna, należy ją zażyć godzinę przed planowanym stosunkiem. Potrzebna jest także dłuższa niż zwykle gra wstępna, która odpowiednio pobudzi nerwy miednicy i dzięki temu doprowadzi do wzwodu. Przed zastosowaniem leków konieczna jest konsultacja z lekarzem. Nie powinni ich przyjmować panowie z niewydolnością serca, nadciśnieniem oraz regularnie zażywający nitroglicerynę Leki podawane bezpośrednio do cewki moczowej. Wielką popularnością cieszy się alprostadyl (MUSE), mały czopek wkładany do prącia za pomocą specjalnego aplikatora. Gdy czopek się rozpuści, następuje wzwód. Iniekcje robione w skórę prącia. Panowie, którzy nie mogą stosować np. Viagry, niekiedy wybierają zastrzyki ze specjalnych związków chemicznych, wykonywane w prącie na kilkanaście minut przed zbliżeniem. Zanim jednak podejmie się decyzję o przyjmowaniu tego typu zastrzyków, trzeba koniecznie skontaktować się z urologiem. Trzeba również sprawdzić, czy naczynia krwionośne dobrze funkcjonują. Jeżeli mężczyzna cierpi na nadciśnienie, przeszedł zawał lub udar, nie powinien korzystać z tej metody. Jeżeli naczynia krwionośne nie są sprawne, może dojść do tzw. bolesnego wzwodu, który czasem utrzymuje się nawet sześć godzin. Taki stan wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej, bo naczynia krwionośne w członku mogą zostać uszkodzone. Wszczepienie specjalnego podnośnika. Niektórzy panowie decydują się na chirurgiczne umieszczenie w członku niewielkiego urządzenia, które unosi prącie. Przeszczep nerwów. Być może już niedługo będzie można leczyć impotencję, przeszczepiając do penisa nerwy z innych części ciała. Na razie ta metoda jest jeszcze na etapie eksperymentów. Nietrzymanie moczu - powikłanie po usunięciu prostaty Choć problemy ze wzwodem pogarszają jakość życia mężczyzny, najbardziej kłopotliwym powikłaniem po operacji prostaty jest nietrzymanie moczu. Z mniejszym lub większym nasileniem występuje ono u wszystkich operowanych mężczyzn, ale może się pojawić także po chemio - lub radioterapii. W zależności od zastosowanej metody leczenia występuje kilka postaci dolegliwości. Po chirurgicznym usunięciu prostaty pojawia się wysiłkowe nietrzymanie moczu, nazywane także niewydolnością zwieracza pęcherza moczowego. Podczas operacji dochodzi zwykle do uszkodzenia (nie jest to błąd lekarski!) tzw. zwieracza wewnętrznego, który znajduje się na samym czubku stercza i trudno go oddzielić od reszty wycinanego gruczołu. Po naświetlaniach, czyli radioterapii panowie zwykle cierpią na tzw. nietrzymanie moczu z powodu parcia. Mocz stale wycieka, bo osłabione mięśnie zwieracza nie zatrzymują go w pęcherzu. Dolegliwość może być również skutkiem nadmiernego rozrostu blizn, które tworzą się w okolicy szyi pęcherza. Powikłania po operacji prostaty mijają same U większości panów nietrzymanie moczu spowodowane usunięciem stercza ustępuje w ciągu 6-12 miesięcy. Po naświetlaniach powrót do pełnej sprawności zwieracza pęcherza trwa nieco dłużej. Choć do końca nie wiadomo, dlaczego tak się dzieje, przypuszcza się, że napromieniowane mięśnie i nerwy gorzej się regenerują. Leczenie dolegliwości zależy od jej rodzaju. Jednak we wszystkich przypadkach najważniejsze jest regularne oddawanie moczu, tzn. co trzy godziny, i unikanie napojów zawierających kofeinę, bo podrażnia nerki i powoduje zwiększone wytwarzanie moczu. Trzeba też znacznie ograniczyć picie piwa, które jest moczopędne. Pomocne jest unikanie ostro przyprawionych i kwaśnych potraw. W tym czasie konieczne jest stosowanie specjalnych wkładek zabezpieczających przed moczeniem bielizny i ubrania. Są one pod ubraniem niewidoczne i nie ograniczają poruszania się. Niektórzy panowie nie chcą nosić wkładek higienicznych i wybierają specjalny zacisk na członek. Jest to bardzo skuteczne urządzenie. Gwarantuje, że żadna kropla moczu nie wydostanie się na zewnątrz, ale można je nosić tylko przez kilka godzin. Pozostawione na cały dzień uszkadza skórę prącia oraz naczynia w jego wnętrzu. To, w jakim stopniu operacja prostaty wpłynie ma męskość pacjenta, w dużej mierze zależy od jakości wzwodu przed zabiegiem, a także stanu zachowania nerwów. Ci, u których wykonano zabieg metodą oszczędzającą nerwy, a którzy mimo to mają potem problemy z potencją, mogą liczyć na poprawę w ciągu kilkunastu miesięcy. Metody leczenia powikłań po operacji prostaty W ostatnich latach nietrzymanie moczu u mężczyzn leczy się zastrzykami z kolagenu. Jest to białko, które występuje w ludzkim organizmie, ale do iniekcji wykorzystuje się kolagen zwierzęcy. Dlatego wcześniej należy wykonać testy skórne, aby się przekonać, że mężczyzna nie jest na niego uczulony. Kolagen wstrzykiwany jest do szyi pęcherza i podpęcherzowego odcinka cewki moczowej. Dzięki temu poprawia się elastyczność włókien i mięśni wokół pęcherza. Gdy mężczyzna jest podniecony, mięśnie automatycznie się zaciskają i pomagają uzyskać wzwód. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Zwykle trzeba wykonać 3-4 zastrzyki. U niektórych panów zastrzyk nie likwiduje całkowicie nietrzymania moczu, ale zawsze istotnie je ogranicza. Godne polecenia są tzw. ćwiczenia Kegla, ponieważ wzmacniają mięśnie dna miednicy. Żeby zidentyfikować te mięśnie, wystarczy spróbować zatrzymać strumień moczu w czasie jego oddawania. Ćwiczenia polegają na ściskaniu i rozluźnianiu tych mięśni przez co najmniej 20 minut. Ćwiczyć można wszędzie: w autobusie, pracując przy komputerze itd. - ale trzeba robić to codziennie. Niestety, ćwiczenia Kegla nie pomogą mężczyznom, którzy byli poddani naświetlaniom miednicy. Uwaga! Rak prostaty może powrócić Najczęściej dzieje się tak po terapii naświetlaniami. Ale nawet po radykalnej prostatektomii, czyli usunięciu gruczołu sterczowego, takie ryzyko istnieje. Większość mężczyzn sądzi, że operacja raz na zawsze uwolniła ich od zagrożenia. Ale to nieprawda. Nawrót choroby dotyczy ok. 30 proc. pacjentów. Najczęściej tych, którzy późno zgłosili się do lekarza i u których przed operacją komórki nowotworowe wydostały się poza gruczoł krokowy. Może być to też skutkiem wycięcia stercza ze zbyt małym marginesem zdrowej tkanki, która nie powinna zawierać komórek nowotworowych. Dlatego po operacji pacjent musi regularnie kontrolować poziom PSA, czyli specyficznego białka wykorzystywanego do diagnozy zmian nowotworowych prostaty. Ważny jest bowiem czas, w jakim po zabiegu pojawiło się ono we krwi oraz szybkość, z jaką podwyższa się jego poziom. Mając te informacje, lekarz może wybrać dodatkową metodę leczenia lub tzw. czujne wyczekiwanie, czyli pomiar PSA co 3-6 miesięcy. Jeśli rak postępuje szybko, zaleca się naświetlania, terapię hormonalną lub ponowną operację, aby usunąć ogniska nowotworowe z okolic pęcherza. miesięcznik "Zdrowie"